De Lagotto Romagnolo

Historie

Van de waterhonden is de Lagotto Romagnolo waarschijnlijk het oudst bekende ras. Als water retriever kwam de Lagotto Romagnolo al in de 16 de eeuw voor op de vlakke lage landen van Romagna (Bassa Romagna), de lagunes bij Comacchio en de moerasgebieden bij Ravenna in Italië.

Het is bekend dat de bewoners van dit gebied, de "vallaroli" of "lagotti" genoemd (bewoners van het vlakke moerasland) bij de jacht gebruik maakten van een kleine hond met een krulvacht. Er is een gedicht bekend van Erasmus van Valvasone uit 1591 genaamd "La Caccia" (de Jacht) waarin melding wordt gemaakt van een jachthond met krulhaar die niet bang is voor zon, ijs en water en die bergen kan beklimmen, rivieren kan doorwaden, in rotsachtige gebieden rent, het struikgewas met doornen induikt en blijmoedig het gevogelte naar de jager brengt. Ook werd in deze periode reeds gezocht naar truffels. Deze activiteit was echter veel minder populair dan vandaag, temeer omdat toen de truffel veelvuldig te vinden was. In de 19 de eeuw begon men met de drooglegging van dit gebied. Hierdoor verviel geleidelijk de jacht functie van de Lagotto en uiteindelijk verdween het jachtinstinct volledig.

In de periode 1840-1890 kreeg de Lagotto definitief de taak als truffelzoeker. Maar ook hierin werd men tegen gewerkt. Snelle en onzorgvuldige ontbossing zorgden er voor dat de truffel steeds zeldzamer werd. De competitie tussen de truffelzoekers werd groot. Het gevolg was een wereld van haat en nijd, jalousie, wantrouwen, oneerlijkheid en zelfs wreedheid. Men heeft hier tot op heden mee te maken. Een ander gevolg was dat men geen oog meer had voor de typische ras eigenschappen van de Lagotto maar veel meer ging letten op de eigenschappen nodig om truffels te zoeken. Dit resulteerde in kruisingen met o.a. pointers, poedels, setters, griffons en andere jachthonden. Het ras dreigde te verdwijnen.

De reactie kwam eind jaren 70 van de vorige eeuw. Ene meneer Toschi, die de Lagotto nog goed kende vanuit zijn jeugd, nam, met een aantal andere vooraanstaande mensen uit de kynologie het initiatief om de Lagotto voor de ondergang te behoeden. In 1988 werd te Faenza de Italiaanse Lagotto Club opgericht. Uiteindelijk is men er in geslaagd om de 'echte' Lagotto weer terug te fokken zodat deze in 1991 officieel werd erkend. In 1993 is men weer begonnen met het showen van dit ras. 

Waarschijnlijk als gevolg van toerisme ontstond er al vrij snel belangstelling in het buitenland voor de Lagotto, m.n. in Zwitserland en Scandinavië. Ook in Nederland werd hij reeds in 1991 gesignaleerd. In onze speurtocht naar de eerste Lagotto in ons land kwamen we terecht bij mw. van Deutekom en haar reu Chicco (Kiko).